ลา ลาแล้วลาฟ้าเชียงใหม่ พริ้วในอุราสุขเกินร่มฟ้าแดนใด ทั้งแผ่นดินนี้เป็นที่ฝังใจข้านี้จากไปอยู่ไกลแค่ไหน ก็ไกลแต่กาย ลา ลาแล้วลาแล้วอ่างแก้ว วับแววด้วยชลร่วมใจท่วมท้นไม่คลาย สวนดอกแดนรักร่มสักสบาย ที่พักผ่อนกายโอ้ใจข้าหายใจหายก่อนลา
ถึงกายร้างไกล ใจอยู่เคียงเวียงนี้นิรันดร ลาแล้วเวียงขวัญแค่ตาเคยอาศัยขุดทองของปัญญา เวียงสำคัญขวัญใจข้าที่เป็นฟ้าหทัย |
