โอ้เคยภิรมย์สุขสมจินต์ แผ่นฟ้าแผ่นดินเชียงใหม่ ขวัญข้าคือดอยสุเทพเด่นไกลภูพิงค์นั่นไง ชีวิตแห่งเรา ไม่ลืมร้างราสามัคคี ที่สวนดอกนี้ไงเล่า สายธารห้วยแก้วเย็นใสดังเงา เหมือนใจพวกเราใสเย็นดั่งธาร ทองกวาวเหมือนความฝันร่วงพลัน เตือนถึงวันคืนผ่าน อยู่กันมานาน ร่วมมิตรสราญ สราญสดใส แต่วันนี้ไม่เหลือเลย ลาแล้วที่เคยเชยใกล้ ขอลา โอ้ลาที่รักแห่งใจ ถึงกายห่างไป ฝังใจไม่เลือน
|
